Εμείς και το Ευρώ

Κεντρικό ζήτημα για τη Χώρα είναι η νομισματική πολιτική που θα πρέπει να ακολουθήσουμε για την έξοδό μας από την τεχνητή «Κρίση». Και η διαχείριση του «Χρέους». Τις απόψεις μου ποτέ δεν τις έκρυψα, δεν θα ήθελα  να προκαταλάβω κανέναν, νομίζω όμως ότι πρέπει να συζητήσουμε το θέμα της εξόδου μας, από την Ευρωζώνη, τώρα.

Θα παραθέσω λίγες σκέψεις μου.

1.  Αδύναμες οικονομίες δεν αντέχουν σκληρό νόμισμα. Και τον Τ10 Παπακωνσταντίνου να ρωτήσετε, αυτό θα σας πει. Μοναδική εξαίρεση, μια τοπική οικονομία, που όμως στηρίζεται έξωθεν ουσιαστικά, όπως οι φτωχές Πολιτείες των ΗΠΑ, που στηρίζονται απ' το ομοσπονδιακό Κράτος, προσλαμβάνοντας στρατιωτικούς, αγοράζοντας από πολεμικές βιομηχανίες που εδρεύουν εκεί, με επιδόματα Πρόνοιας, συντάξεις κλπ. Σενάριο ανέφικτο για την Ευρ. Ένωση, τουλάχιστον για μια γενιά. Εκτός αν Η ελληνική Οικονομία είναι σήμερα αδύναμη, και με τις καταστροφικές πολιτικές της «λιτότητας» δεν θα ορθοποδήσει ποτέ, ή αν ακούσουμε τους νέο’φιλελεύθερους’ θα ορθοποδήσει μετά από δεκαετίες, πάνω όμως σε πολλά πτώματα φτωχών και νεόφτωχων, και θα καταλήξει σε μια χώρα φεουδαρχική σαν τη Γουατεμάλα και τη Χιλή, «ανάπτυξη» με πείνα για τους πολλούς δηλαδή. Θέλουμε κάτι τέτοιο;

2.  Οι συνέπειες αν μείνουμε, κάνοντας ό,τι μας ζητάνε, είναι βαρύτατες. Θα πρέπει να τους χαρίσουμε (έναντι γενναίων μιζών φυσικά) στρατηγικά αγαθά, όπως ενεργειακούς και υδάτινους πόρους, και υποδομές (λιμάνια, δρόμους, ραδιοσυχνότητες). Αυτό θα σημαίνει επιπλέον αιμορραγία της ελληνικής Οικονομίας, αφού τα κέρδη θα φεύγουν απ' αυτήν, και επιπλέον πολύ ψηλές τιμές αυτών των αγαθών για νοικοκυριά κι επιχειρήσεις, κάνοντας την αποταμίευση και επανεπένδυση εσωτερικά αδύνατη. Πέρα από ένα πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο. Θέλουμε κάτι τέτοιο;

3.  Το 2013, με την ένταξή μας στο ESM, έχει προβλεφθεί από το Ευρ. Συμβούλιο της 25/3/11 και το Euro Plus Pact, το κούρεμα του ελληνικού "χρέους". Τότε λογικά θα μας ΠΕΤΑΞΟΥΝ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ, ήδη μιλάνε ξεκάθαρα για «κόψιμο του άρρωστου μέλους». Έτσι δεν θα κλυδωνιστεί το ευρώ τους (ένας λόγος που δεν μας πετάνε τώρα) και θα έχουν ρημάξει τον εθνικό μας πλούτο, με υποθήκες πρακτικά ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ. Αυτή είναι η «ελεγχόμενη χρεοκοπία'». Ελεγχόμενη από τους τοκογλύφους ΓΙΑ τους τοκογλύφους. Μας ενδιαφέρει σαν επιλογή;

4.  Κανείς δεν λέει ότι αν επιστρέψουμε τώρα στη δραχμή, και με δεδομένη τη στάση πληρωμών και κούρεμα, που θα ακολουθήσουν όλα θα είναι ρόδινα. Οι πρώτοι μήνες θα είναι δύσκολοι, και θα απαιτηθεί γενναίος κρατικός παρεμβατισμός. Και φυσικά προστατευτισμός (δασμοί στις εισαγωγές) οπότε πιθανότατα θα πρέπει να βγούμε από την Ευρ. Ένωση. Το ίδιο έκανε κι η Αργεντινή, και τώρα έχει σαφώς σταθεροποιηθεί και μακροοικονομικά, αλλά και κοινωνικά, δέκα χρόνια μετά την ανθρωπιστική κρίση του 2001, ΠΑΡΟΤΙ νερό και ενέργεια οι Αργεντίνοι Παπανδρέου και Σαμαράδες  πρόλαβαν και τα χαρίσανε στους εκεί κρατικοδίαιτους «επιχειρηματίες». Λογικά σε 5 χρόνια το πολύ από την επαναφορά της δραχμής και με αρκετό προστατευτισμό (ξαναέγινε το 1936 στην Ελλάδα και το 1940 η Χώρα είχε τη δυνατότητα να αντισταθεί αποτελεσματικά στην Ιταλική Αυτοκρατορία μόνη της) η Χώρα θα είναι σε σταθερή τροχιά ανάπτυξης, και αυτάρκης στα βασικά αγαθά. Ούτε ο ουρανός στα κεφάλια μας θα πέσει, ούτε άλλη βιβλική καταστροφή θα συμβεί, όπως σας λέει η προπαγάνδα των Τραπεζοτσολιάδων. Ούτε επιπτώσεις στο «Χρέος» θα υπάρξουν, νομικά τώρα το 90% των ελληνικών ομολόγων διέπονται τώρα από το Ελληνικό Δίκαιο (70% με τη θρυλική 5η δόση, και το νέο πακέτο στήριξης των 65 δις… γι’ αυτό και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ).Με κάθε επιπλέον «βοήθεια» απ’ την ΕΕ, μέρος του «χρέους» περνάει στο ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ. Και όσο «χρέος» διέπεται από το Ελληνικό Δίκαιο, έχουμε ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟ ΔΡΑΧΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ, αναγκάζοντας έτσι τους τοκογλύφους να μη μας κάνουν παιχνίδια σπεκουλάροντας με την ισοτιμία της δραχμής.

Κοντολογίς, οι συνέπειες της επιστροφής μας στη δραχμή ΤΩΡΑ, θα είναι ήπιες και βραχύχρονες. Παραμονή μας στην Ευρωζώνη θα είχε νόημα ΜΟΝΟ ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ Η «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ». Είναι θέμα εκτίμησης, οι ΠαπανδρεοΣαμαράδες (δυστυχώς και οι υπόλοιποι της σημερινής «Βουλής») «εκτιμούν» ότι αυτό θα συμβεί.

Μεταξύ μας εσείς έχετε την παραμικρή εμπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην «αλληλεγγύη» της; Είναι δυνατόν να ποντάρουμε όχι μόνο στα κέφια της κάθε Μέρκελ, αλλά και στην «αλληλεγγύη» των Βορειοευρωπαίων, τη στιγμή που κι αυτοί θα έχουν σύντομα παρόμοια προβλήματα μ’ εμάς με το Δημόσιο Χρέος τους;